Kadıköy escort sokak lambaları, gece geç saatlerde bir başka yanar. Sarımtırak ışıklar kaldırım taşlarını boyarken, birilerinin gözyaşını da aydınlatır. Elif, o ışıklarda kendini bulmuş, yine o ışıklarda kaybolmuş genç bir kadındı.
Elif 24 yaşındaydı. İçinde büyüttüğü çocuk hala 16’sında kalmıştı. Anadolu’nun küçük bir kasabasından kaçıp İstanbul’a geldiğinde bavulunda sadece iki tişört, bir ceket ve yorgun düşlerine sığınan bir umut vardı. Kadıköy escort onun için özgürlük demekti, başını kaldırınca göğe bakabileceği bir yer. Ama kısa sürede göğün de üstünü örten başka gerçeklerle tanıştı.
İlk kaldığı apart otelden, cebinde parası kalmayınca kovuldu. Birkaç gün Yoğurtçu Parkı’nda uyudu. Sonra tanıştığı bir kadın, ona kalacak yer buldu ama karşılığında “gece çalışması” gerektiğini söyledi. Elif’in önce cimcif gözleri doldu, sonra sessizce başını salladı. Hayatta kalmak, bazen utanmaktan daha acil bir ihtiyaçtı.
Geceleri Kadıköy’ün kenar sokaklarında dolaşırken, bazen Moda’da bir bankta oturup kendine sorular sorardı: “Ben kimim?”, “Nereye gidiyorum?” Cevap bulamıyordu. Her sabah gün doğduğunda, gözlerini kısıp denize bakarken içinden sadece bir cümle geçiyordu: “Bir gün bitecek.”
Bir akşam, Rasimpaşa’da bir sokak kedisini kurtarmaya çalışırken ayağını burktu. Yoldan geçen bir kadın ona yardım etti, onu evine götürdü. Adı Selin’di. Elif, hayatında ilk defa biri tarafından koşulsuzca iyilik gördüğünü düşündü. Selin, Elif’in hikâyesini öğrendiğinde ağlamadı. Yargılamadı. Onunla sadece konuştu. Ve sonra ona bir yol gösterdi: Kadıköy’deki bir kadın destek merkezi.
Aylar geçti. Elif şimdi Bahariye Caddesi’nde bir butik kafede çalışıyor. Çalıştığı seks kafenin camından geçen genç kızlara bakarken bazen kendini görüyor. Gözlerinin içine bakıp fısıldıyor: “Pes etme.”
Geçmişi hâlâ peşinde, ama artık ona yön vermiyor. Geleceğe bakarken gözlerinde karanlık değil umut var. Kadıköy hâlâ aynı; gürültülü, karmaşık, ama bir o kadar da gerçek. Tıpkı Elif gibi.
Bir yanıt yazın