Tuzla escort kenar mahallerinden birinde, sahile uzak ama denizin kokusu hâlâ hissedilebilecek bir sokakta yaşıyordu Elif. 24 yaşındaydı. Çocuk yaşta milf başladığı mücadele, onu gençliğinde başka bir hayata sürüklemişti. Babasını hiç tanımamıştı; annesi ise temizlik işlerine giderek onu büyütmeye çalışmıştı. Yoksulluk onların evine misafir değil, ev sahibiydi.
Elif’in hayatı, lise çağlarında değişti. Okula aç gitmenin ne demek olduğunu bilenlerdendi. Diğer çocukların harçlıkla aldığı simit, onun için bazen hayal olurdu. Annesinin hastalanıp çalışamaz hale gelmesiyle, evin bütün yükü Elif’in omuzlarına yüklendi. Önce bulaşıkçılık, sonra gündelik seks temizlik işleri derken, her yolu denedi ama borçlar, ev kirası ve ilaç masrafları birikti. Kirasını ödeyemediği bir gün, ev sahibi kapıya dayandı. O gece ilk defa, çaresizliğin sınırlarını öğrendi.
Bir tanıdık aracılığıyla tanıştığı bir kadın ona “başka bir yol” önerdi. Elif istemese de reddedecek gücü yoktu. Annesinin ilacı, evin elektriği ve soğukta donmamak için bir çatı… Bunların hepsi, bir gecede alınabilecek paraya bağlıydı artık.
Tuzla escort kenarındaki liman yolunda, geceleri yavaşça yürürken insanların bakışlarını, fısıltılarını duymazdan gelmeye çalışıyordu. Her müşteriyle birlikte bir parçası kopuyordu. Ama sabah annesinin başucuna bir ekmek, bir kutu ilaç bırakınca, kendine yalan söylemeyi başarıyordu: “Bunu onun için yapıyorum.”
Bir gece soğuk bir Aralık ayında, sahilde bankta otururken ağlamaya başladı. Bir kadın yaklaştı yanına, elinde sıcak bir çay ve sıcacık bir ses tonuyla:
“İyisin, değil mi?”
Elif başını salladı ama kelimeler boğazına düğümlenmişti. Kadın onunla oturdu, dinledi. Yardım eli uzattı. Elif önce inanmadı ama sonra o eli tuttu.
Kadın, bir kadın dayanışma derneğinde gönüllüydü. Elif’i önce bir sığınma evine yerleştirdiler, sonra psikolojik destek, meslek eğitimi derken bir yıl içinde Elif’in hayatı götten değişmeye başladı. Kuaförlük öğrendi, işe girdi. Artık geceleri banklarda değil, bir yatağın sıcaklığında uyuyordu.
Tuzla hâlâ aynıydı belki ama Elif değişmişti. Artık başı dik yürüyordu sokaklarda. Geçmişini unutmuyordu ama onunla barışmıştı.
Bir yanıt yazın