Pendik vip escort sahilindeki eski bir bank, her sabah aynı genç kadını ağırlıyordu. Adı İlayda idi. 22 yaşındaydı. Siyah montunun yakasını kaldırmış, yüzünü gizlemeye çalışarak denizi izliyordu. İnsanlar sabah seks koşusu yaparken, o gece boyu yaşadıklarını unutmaya çalışıyordu.
İlayda, İstanbul’a iki yıl önce, ailesinden kaçarak gelmişti. Konya’da küçük bir kasabada büyümüş, daha 15 yaşındayken akrabalarının “iyi bir kısmet” diyerek zorla nişanladığı bir adamın baskısıyla mücadele etmişti. Henüz çocukken büyümeye zorlanmıştı. Liseyi bitirmesine izin verilmedi. Umudunu bir çantaya, korkusunu kalbine koyarak Pendik escort tanımadığı bir hayata sığınmıştı.
İlk zamanlar bir fırında çalıştı. Ama düşük maaş, uzun mesai saatleri ve kiralarını yetiştirememesi onu sokağa itti. Bir gece, hiç tanımadığı bir kadın ona yemek ısmarladı. Sonra, “Gece dışarı çıkarak çok kısa sürede para kazanabileceğini” söyledi. İlayda o gece açtı. Cebinde beş lira bile yoktu. Direnmedi.
Pendik götten escort karanlık sokakları artık onun sahnesiydi. İsmini bilmeyen, yüzüne bakmayan adamların arasında geçirdiği geceler, ruhunu ağır ağır çürütüyordu. Bir süre sonra, artık aynalara bakamıyordu. İçinde bir ses hep “Bu sen değilsin” diyordu. Ama nasıl kurtulacağını bilmiyordu.
Bir sabah, her zamanki bankında otururken, karşısındaki reklam panosunda bir yazı gördü:
“Kadın Dayanışma Merkezi – Gücünü hatırla, yalnız değilsin.”
Yıllardır unutmuştu bu kelimeleri: “güç”, “umut”, “değer”… O gün merkeze yürüdü. Tereddütle kapıyı çaldı. İçerideki kadınlar onu dinledi, sarıldı, sustuğu her şeyi anlamaya çalıştı. Psikolojik destek aldı, ardından aşçılık kursuna başladı. Elini kirden değil, unla yoğurmayı öğrendi.
Aylar sonra bir kafede işe başladı. Artık sabahları erken kalkıyor, müşterilere çay servisi yapıyordu. Kazandığı parayla küçük bir oda tuttu. O eski banka götten artık onun için bir hatıra yeriydi – karanlıktan çıktığı ilk sabahın tanığıydı.
Bir yanıt yazın