Elif, 25 yaşında, doğma büyüme Samsunlu bir genç kadındı. Liseyi dereceyle bitirmiş, üniversite hayaliyle yanıp tutuşmuştu ama hayat, ona kısıtlı seçenekler sunmuştu. Ailesinin geçim sıkıntısı nedeniyle üniversiteye gidemedikten sonra, evde kalan Elif, yıllarca hem ev işi yaptı hem de tekstil atölyelerinde asgari ücretin altında çalıştı. Yirmili yaşlarının ortasına geldiğinde bir karar aldı: ya bu şehirde yavaş yavaş solacak ya da tek başına da olsa yeni bir başlangıç yapacaktı.
Ve bavulunu toplayıp İstanbul’a geldi. Bir tanıdığının yardımıyla Kartal’ escort tren yolu yakınlarında eski bir apartman dairesinde küçük bir odaya yerleşti. Semtin kalabalığı, deniz kıyısındaki sessizliğe karışan korna sesleri, Elif’e başta çok büyük geldi. Ama içindeki kararlılık, onu tutuyordu.
İş aradı, bir büfede çalıştı, bir ofiste çay taşıdı. Fakat Kartal’da kira yüksekti, İstanbul’un masrafı fazlaydı. Parası çoğu zaman yetmiyor, günü gününe yaşıyordu. Aynı zamanda annesine de para göndermeye çalışıyordu. Aylar geçtikçe, çaresizlik duygusu büyüdü. Gece vardiyalarından sonra eve dönerken yürüdüğü sokaklar uzadı, hissettiği yalnızlık ağırlaştı.
Mutlu Zevkli
Bir gün, sosyal medyada karşısına çıkan bir mesaj her şeyi değiştirdi. Profilinde sade birkaç fotoğraf vardı ama ona ulaşan kişi doğrudan bir teklif sundu: “Kendi şartlarında, kendi saatlerinde çalışabileceğin, ciddi kazançlı bir iş… Temiz insanlar, güvenli ortam.” Başta tiksindi. Sayfayı kapattı. Ama gece yatağında, cebindeki son parayı ve annesinin ilaç masrafını düşündü. Ve ertesi gün mesajı yanıtladı.
İlk adımı atmak kolay olmadı. Kartal’da bir rezidansta buluştuğu ilk müşteriyle birlikte, Elif artık o değildi. Kendine başka bir isim seçti: “Nehir.” Geceleri Nehir olarak yaşamaya, gündüzleri ise Elif gibi davranmaya başladı. Kazandığı para hayatını rahatlatıyordu. Faturaları ödeyebiliyor, annesine düzenli olarak para gönderebiliyor, kirasını aksatmıyordu. Ama aynaya her baktığında yüzünde başka birinin gölgesini görüyordu.
Bir süre sonra, yaptığı işin sınırlarını zorlayan bir müşteri yüzünden kendini tehdit altında hissetti. Korktu. Uyumadı o gece. Sabah, Kartal escort sahiline yürüyerek indi. Deniz griydi. İçinden geçenleri anlatabileceği kimse yoktu ama daha fazla bu şekilde yaşayamayacağını anladı.
Bir kadın destek merkezine başvurdu. Sessizce, yavaş yavaş geçmişini anlattı. Psikolojik destek aldı. Geri dönmek kolay olmadı ama vazgeçmedi. Bir meslek kursuna yazıldı. El becerisi sayesinde küçük bir atölyede çalışmaya başladı. Şimdi sabahları Kartal sahilinde yürüyüş yapıyor. Geceyi değil, gündüzü seviyor. “Nehir” çoktan silinmiş değil hafızasından ama artık hayatını o isim belirlemiyor.
Elif, bugün kendi ayakları üzerinde duran bir kadın. Kırılmış ama toparlamış. Düşmüş ama kalkmış. Şimdi aynı durumu yaşayan başka kadınlara sessizce destek oluyor. Çünkü kendi yaşadıklarını anlatmasa da, onların ne hissettiğini gözlerinden anlayabiliyor.
Kartal’ın rüzgârı hâlâ sert esiyor ama Elif artık başını eğmiyor. Çünkü biliyor: Hayatta bazı yollara mecbur kalabilirsin, ama o yollar seni tanımlamaz.
Bir yanıt yazın