Duru, 22 yaşında genç bir kadındı. Doğu Anadolu’nun küçük bir kasabasında doğmuştu. Hayatı boyunca yoksulluğun, imkânsızlığın ve suskunluğun içinde büyümüştü. Babası küçük yaşta vefat etmiş, annesi üç çocuğuyla tek başına kalmıştı. Duru, lisenin ardından üniversite hayali kursa da gerçekler ona çok daha farklı bir yol çizmişti.
Yıllar süren mücadele sonunda İstanbul’a, Ataşehir escort gelmişti. Cebinde sadece birkaç yüz lira, sırtında küçük bir çanta ve içinde taşıdığı büyük umutları vardı. Ataşehir ona ilk başta çok büyük, çok kalabalık ve çok yabancı gelmişti. Lüks rezidanslar, ışıklı caddeler, koşturan insanlar arasında kendini görünmez hissediyordu. Ama görünmez kalmaya niyeti yoktu. O, hayatta kalmak değil, kendi hayatını kurmak istiyordu.
İlk olarak küçük bir pastanede iş buldu. Sabah 6’da kalkıyor, 7’de dükkanı açıyor, akşam 9’a kadar çalışıyordu. Yorgunluktan bazen ayakta duracak hâli kalmıyordu ama şikâyet etmiyordu. Çünkü kazandığı parayla hem kira ödüyor hem de memleketteki annesine destek oluyordu. Tek başına yaşadığı küçük odada gece bazen ağlıyor, bazen günlüğüne “vazgeçmeyeceğim” yazıyordu. Onun için direnmek, bir seçim değil; zorunluluktu.
Mutlu Bırakırım
Aylar geçtikçe Duru, Ataşehir’in sokaklarını ezberledi. Parklarda kitap okuyor, belediyenin ücretsiz kurslarına gidiyordu. Bir gün tesadüfen bir kadın kooperatifiyle tanıştı. vip Ev kadınlarına dikiş-nakış öğreten, el emeği ürünleri satmalarına yardım eden küçük bir oluşumdu. Gönüllü olarak yardım etmeye başladı. Kısa sürede güven kazandı. Sonra orada çalışmaya başladı; sabahları pastanede, öğleden sonraları atölyede…
Duru için bu sadece bir iş değil, bir dönüşümdü. Kendini işe yarar hissediyor, başkalarına da faydalı olduğunu görüyordu. Kooperatif sayesinde sosyal çevresi genişledi. Eğitim seminerlerine katıldı, kişisel gelişim kitapları okumaya başladı. Kendisini tanımaya başladı.
Bir gün atölyeye gelen bir dernek temsilcisi, genç kadınlar için burs imkânı sunduğunu söyledi. Duru cesaretini topladı ve başvurdu. Geçmişini anlattı, hayallerini paylaştı. Haftalar sonra telefon geldiğinde gözyaşlarını tutamadı. Kabul edilmişti. Artık hem çalışacak hem de açık öğretim üzerinden eğitimine devam edecekti.
Bugün Duru hâlâ Ataşehir escort yaşıyor. Hâlâ sabahları erken kalkıyor, hâlâ çalışıyor. Ama artık yüzünde umut var. Geceleri odasında ağlamıyor; kitap okuyor, gelecek planları yapıyor. Belki bir gün çocuklara ücretsiz atölyeler açacak, belki anneler için dayanışma ağları kuracak… Kim bilir?
Ama bir şeyi biliyor: Düştüğü yerden kalktı. Sessiz kaldığı yılları geride bıraktı. Ataşehir’de tek başına ama dimdik ayakta durdu.
Çünkü Duru, adını taşıdığı gibi duru bir iradeyle, zorlukları yenecek kadar güçlü bir genç kadındı.
Bir yanıt yazın