Ayça, 29 yaşındaydı. Pendik escort ara sokaklarından birinde, zamanın yavaş aktığı eski bir apartman dairesinde yaşıyordu. Hayatının son üç yılı, bir düşüş hikâyesine benziyordu. Babası küçük bir esnaftı, annesi ise yıllar önce vefat etmişti. Babasının işleri pandemiyle birlikte kötüye gitmiş, borçlar ve kapanan dükkânlar Ayça’yı gerçek dünyayla sert bir şekilde tanıştırmıştı.
Üniversiteden mezun olduktan sonra reklam ajanslarında kısa süreli işler bulmuştu oral ama hiçbirinde tutunamamıştı. Ne maddi güvence vardı, ne de manevi huzur. Zamanla işsizlik, geçim sıkıntısı ve yalnızlık, Ayça’nın hayatında ağır bir gölge gibi yer etti.
Ama Ayça, vazgeçen biri değildi. Sabahları Pendik sahilinde yürüyüşe çıkar, rüzgarın denizden getirdiği iyot kokusuyla biraz olsun içini rahatlatırdı. Hayat, her gün tekrar başlaması gereken bir mücadeleydi onun için.
Bir gün Pendik escort küçük kafelerden birinde çalışmaya başladı. Maaşı düşüktü ama hiç değilse sigortalıydı ve düzenliydi. Bu küçük kafenin sahibi yaşlı bir kadındı: Nermin Hanım. Kafede geçirilen saatler boyunca, Ayça sadece seks kahve hazırlamakla kalmadı; Nermin Hanım’ın anılarını, kitap tavsiyelerini ve geçmişin hikâyelerini de dinlemeye başladı.
Ayça, boş vakitlerinde yazılar yazmaya başladı. Defterlere karaladığı hikâyeler, bir süre sonra Nermin Hanım’ın dikkatini çekti. “Bunları neden kimseyle paylaşmıyorsun?” demişti bir gün. Ayça, önce güldü, sonra yazılarını bir blogda yayımlamaya başladı. Okunma sayısı arttıkça cesareti de arttı. Pendik’in arka sokaklarında sessizce yazılan bu hikâyeler, yüzlerce insana ulaşmaya başlamıştı.
Ayça için hayat hâlâ zordu. Kira, mutfak masrafı, günlük kaygılar… Ama artık bir amacı vardı. Kendisini anlatabildiği, sesini duyurabildiği bir alanı olmuştu. Pendik escort onun için sadece yaşadığı semt değil, yeniden doğduğu yer haline gelmişti.
Bir yanıt yazın