Elif, 34 yaşında, Maltepe escort arka sokaklarında küçük bir apartman dairesinde yalnız yaşıyordu. Hayatı boyunca kendi ayakları üzerinde durmak için mücadele etmişti. Üniversiteyi Anadolu’da bitirdikten sonra İstanbul’a gelişinin üzerinden yıllar geçmişti ama şehir hâlâ ona tam anlamıyla kucak açmamış gibiydi. Sabahları işe gitmek için minibüse binerken, Maltepe sahilinden yükselen deniz kokusu ona hem huzur hem de bir hüzün taşırdı.
İstanbul’da yaşamak pahalıydı, Elif bunu iliklerine kadar hissediyordu. Gıda fiyatları, kira, fatura… Her ay hesap yaparken stresleniyor, bazen geceleri uyuyamıyordu. Gündüzleri bir yayınevinde düzeltmen seks olarak çalışıyor, geceleri ise serbest metin işleri alıyordu. Hayatı, başkalarının yazdığı cümleleri düzeltmekle geçiyordu ama kendi hayatında düzeltemediği çok fazla eksik vardı.
Pandemi döneminden sonra birçok arkadaşını kaybetmiş, yalnızlık iyice büyümüştü içinde. Ailesi yıllar önce memleketine dönmüş, Elif ise İstanbul’da kalmaya ısrar etmişti. “Burada kendimi kurdum, kolay kolay vazgeçemem,” diyordu her seferinde. Ama bazen Maltepe metrosunda beklerken aynada gördüğü yorgun yüz, başka şeyler söylüyordu ona.
Bir gün, sahilde yürüyüş yaparken eski bir defter buldu. Üzerinde notlar, şiirler, yarım kalmış bir hikâye vardı. Sanki yıllar önceki Elif’in yazdıklarıydı. Kendi gençliğini okur gibi hissetti. O an karar verdi: Kendi hikâyesini yazacaktı.
Akşamları bilgisayar başına geçip yazmaya başladı. Başlarda zorlandı, kelimeler birbirine karıştı. Ama sonra tıpkı Maltepe’de yıllarca direnerek ayakta kaldığı gibi, satırlarda da tutunmayı başardı. Hikâyesi, bir kadının oral tek başına büyük şehirde hayatta kalma mücadelesiydi. Kurguydu ama gerçekti. Çünkü yazarken kendi acılarını, yalnızlıklarını ve umutlarını da döküyordu satırlara.
Aylar sonra yazdıklarını bir yayınevine gönderdi. Reddedileceğini düşündü ama birkaç hafta sonra gelen bir e-posta hayatını değiştirdi: “Hikâyenizi yayımlamak istiyoruz.”
O gün, Elif Maltepe escort sahiline inip denize doğru gülümsedi. Sessiz savaşı bitmemişti ama artık yalnız değildi. Kalemi vardı, sesi vardı.
Bir yanıt yazın