Elif, 22 yaşında, Kartal escort arka sokaklarında eski bir apartmanın bodrum katında yaşamını sürdürüyordu. İstanbul’un gürültüsünde milf kaybolmuş bir hayattı onunki. Geceleri dolup taşan sokakların gölgesinde kalan kadınlardan biriydi. Kimse onun ismini bilmezdi, ama çoğu onun yüzünü tanırdı. O ise her gece, kim olduğunu unutmaya çalışarak hayatta kalmaya çalışırdı.
Elif’in çocukluğu Kartal escort geçmişti. Babası inşaat işçisiydi, annesi ise evlere temizliğe giderdi. Yoksulluk onların evine hiç uğramamış bir misafir gibi değil, kalıcı bir gölge gibi yerleşmişti. Okula düzenli gidememiş, erken yaşta seks hayatın acı gerçekleriyle tanışmıştı.
Başta evlere temizlik yaparak, kafelerde çalışarak geçinmeye çalıştı. Sonunda bir gece, çaresizlik içinde tanıştığı bir kadının yönlendirmesiyle sokaklara adım attı. Başta sadece bir defalık olacaktı. Ama zamanla, bu “bir kerelikler” hayatının rutini haline geldi.
Kartal escort geceler uzun ve soğuktu. Sahil kenarında, karanlık ara sokaklarda ya da terkedilmiş vip binaların önünde beklerdi. İçinde biriken utanç, öfke ve çaresizlik, zamanla ruhunu kemiren bir yaraya dönüştü. Bazen kendini affedemiyor, bazen de içinde bulunduğu sisteme lanet ediyordu. Ama değişim için gücü yoktu… sandığını sanıyordu.
Bir gün, Kartal Kadın Dayanışma Derneği’nin dağıttığı broşürlerden birini aldı. Okumadan çöpe atacaktı, ama bir cümle gözüne çarptı: “Hayat bir çıkmazda gibi görünse de, her karanlığın sonunda bir ışık vardır.” Bu söz, ona dokundu. Cesaretini topladı ve yardım hattını aradı.
Aylar süren mücadeleden sonra Elif, derneğin yardımıyla bir rehabilitasyon sürecine girdi. Psikolojik destek aldı, sığınma evine yerleşti. Küçük bir pastanede işe başladı. Artık geceleri uyuyabiliyor, sabahları aynaya bakarken utanmıyordu.
Bir yanıt yazın