Pendik escort arka sokaklarında sabahın ilk ışıkları belirmeye başlamıştı. Hava hâlâ serin, sokaklar sessizdi. 23 yaşındaki Zeynep, yorgun adımlarla köhne pansiyonuna dönüyordu. Üzerinde ince, yıpranmış bir mont vardı; içindeki tişört birkaç yıllıktı belki. Ayağındaki spor ayakkabılar delikti ama onun için hâlâ yürünebilir durumdaydılar.
Zeynep, Sivas’ın bir köyünde doğmuştu. Beş kardeşin en büyüğüydü. Annesi hastaydı. 18 yaşına geldiğinde İstanbul’a, yani Pendik seks seven escort gelmeye karar verdi. “Belki bir iş bulur, ailemi kurtarırım” demişti. Ama İstanbul hayalleri çok geçmeden yerini kırıklıklara bıraktı.
İlk günler bir tekstil atölyesinde çalıştı. İş aradığı günlerden birinde tanıştığı bir kadın ona “İstersen gece çalışırsın, kazancın hızlı olur” dedi. Zeynep başta kabul etmedi. Ama kirası birikti, cebindeki son parayla yalnızca bir simit alabildiği gün kararını verdi. Geceleri başka hayatlar yaşamak zorunda kalan bir kadına dönüştü.
Bu hayat onun ruhunu yavaşça söndürdü. Her sabah kendine bakmak daha da zorlaştı. Yalnızlık, utanç ve yorgunluk birbirine karıştı. Kimseye anlatamadığı acılar, sessiz çığlıklar gibi içinde birikti. Bir gün Pendik bir parkta otururken, belediyeye ait bir kadın danışma merkezi ilanı dikkatini çekti:
“Kadınlara barınma, psikolojik destek ve ücretsiz meslek kursları.”
Bir umutla kapısını çaldı merkezin. Oradaki insanlar onu yargılamadı. İlk kez biri ona geçmişini değil, geleceğini sordu. Gözyaşlarıyla anlattı vip her şeyi. Pastacılık kursuna başladı. Hamurla uğraşmak, kek pişirmek, hayatına renk kattı. Zeynep, zamanla mutfağın içinde kendini yeniden buldu.
Altı ay sonra, Pendik sahiline yakın bir kafede çalışmaya başladı. Artık sabahları umutla uyanıyor, akşamları başını yastığa huzurla koyuyordu. Geçmişin izleri silinmese de artık geleceği kendi elleriyle yazıyordu.
Bir yanıt yazın