Kartal vip escort dar arka sokakları, gündüzleri bile kasvetliydi; ama geceleri bambaşka bir hâl alırdı. Sarı sokak lambalarının altında, rüzgârla götten esc savrulan çöp torbalarının sesi yankılanır, denizden gelen tuzlu ve soğuk hava şehri kaplardı. Bu sokaklarda yürüyen 22 yaşındaki Elif, hayatın yükünü omuzlarında taşıyordu.
Elif, küçük yaşta babasını kaybetmiş, annesiyle birlikte zor şartlarda büyümüştü. Lise ikinci sınıfta okulu bırakmak zorunda kalmıştı, çünkü evde kira ve faturaları ödeyecek kimse yoktu. Annesi bir süre temizlik işlerinde çalışmış, ama hastalanınca o yük tamamen Elif’in üzerine kalmıştı. Bir süre kafelerde garsonluk yaptı, marketlerde kasiyerlik denedi, ama aldığı maaş borçlara yetmiyordu.
Çaresizlik onu istemediği bir yola sürükledi. Başta “sadece kısa bir süreliğine” dedi, ama aylar yıllara dönmeye başladı. Artık geceleri Kartal olgun escort ıssız sokaklarında müşteri bekleyen genç bir hayat kadınıydı.
Kış aylarında bu iş daha da zordu. İnce montuyla saatlerce sokakta bekler, ayak parmaklarını hissetmezdi. Bazen yağan yağmur saçlarından süzülüp yüzüne iner, gözlerini yakardı. Kimi zaman sert ve kaba insanlarla karşılaşır, kimi zaman da sadece kendi derdine dalmış sessiz tiplerle. Ama her gecenin sonunda, cebine koyduğu para ne kadar olursa olsun, içinde büyüyen boşluk hiç azalmıyordu.
Bir gece, sahile yakın bir köşede beklerken yanına yaşlı bir kadın yaklaştı. Elinde küçük bir termos vardı. “Kızım, üşümüşsündür, biraz çay iç,” dedi. Elif önce şaşırdı, sonra teşekkür ederek kupayı aldı. O sıcak çayın buharı sadece ellerini değil, kalbini de ısıtmıştı. Uzun zamandır bir yabancıdan böylesine samimi bir iyilik görmemişti.
O gece eve döndüğünde, aynanın karşısına geçti. Gözlerindeki yorgunluğu, saçlarının escort arasına karışmış birkaç beyaz teli fark etti. 22 yaşındaydı ama 40 gibi hissediyordu. İçinden bir ses, “Böyle devam edemezsin,” diyordu. Ertesi gün internette iş ilanlarına bakmaya başladı. Kartal Belediyesi’nin kadınlar için açtığı kuaförlük kursunu gördü. Tereddüt etmeden başvurdu.
Gündüzleri kursa gidip yeni bir meslek öğreniyor, geceleri hâlâ çalışmak zorunda kalıyordu. Ama artık her sabah, pencereden gördüğü güneş ışığı ona başka bir şey fısıldıyordu: “Bu hayat değişebilir.”
Aylar sonra, küçük bir kuaförde işe başladı. Kazandığı para azdı, ama vicdanı rahattı. Elif şimdi, geçmişteki karanlık günlerini unutmuyor; onlardan aldığı güçle geleceğini kurmaya çalışıyordu. Bir gün kendi kuaför dükkânını açacağına inanıyordu.
Bir yanıt yazın