Ümraniye escort puslu gecelerinde, apartmanların arasından sızan solgun ışıklar kaldırıma düşüyordu. Şehrin uğultusu azalmış, sokaklar sessizliğe kondom bürünmüştü. O sessizliğin içinde, yirmi bir yaşındaki Esra, adımlarını ağır ağır atıyordu. Başını eğmiş, kimseyle göz göze gelmeden yürüyordu.
Esra, çocukluğunu bile tam yaşayamamış bir genç kadındı. Babasını küçük yaşta kaybetmiş, annesiyle birlikte yoksulluk içinde büyümüştü. Ümraniye escort taşındıklarında umut doluydu; çalışacak, para kazanacak, belki annesini iyi bir eve çıkaracaktı.
İlk zamanlar bir tekstil atölyesinde iş buldu. Sabahın köründe kalkıp akşam geç saatlere cimcif kadar çalıştı. Aldığı maaş kiraya, borçlara, ilaçlara yetmiyordu. Annesi hastalanınca işten çıkmak zorunda kaldı. Birkaç ay içinde ne elektrik ne de umut kaldı evlerinde.
Bir gece çaresizlikle sokakta yürürken tanıştığı bir kadın, ona “başka bir yol” gösterdi. Esra önce kabul etmedi. O kırılan yerden, mecburiyet doğdu.
Artık geceleri sokaklarda ateşli çalışıyordu. İnsanların küçümseyen bakışları, alaycı sözleri, vicdanını her gün biraz daha yıpratıyordu. Her sabah aynaya baktığında, içinden sessizce “Bir gün bitecek” diyordu.
Bir sabah işten dönerken bir fırının önünde yaşlı bir kadının yere düştüğünü gördü. Yardım etti, kadını eve kadar götürdü. Kadının adı Neriman Teyze’ydi. Küçük ama sıcacık bir evi vardı. Kadın ona çay ikram etti, uzun uzun konuştu. Esra yıllar sonra biriyle içten konuştuğunu fark etti.
Bir yanıt yazın